پرسش :

عزاداری‌های ما که دو ماه طول می کشد یک شبهه برای اکثر مردم به وجود آورده و آن اینکه دین اسلام، دین غم و اندوه است و فاقد شادی است. به نوعی تعداد روزهایی که به عزاداری می‌پردازیم بیش از روزهای شادی است. راهنمایی بفرمایید .

پاسخ :
هیچ گاه توصیه نشده است که بعد از عزاداری،شبانه روز اخم و ناراحتی کنید. اگر هم توصیه‌ای شده باشد در حد روز عاشورا و تاسوعا است. یکی از اضلاع عزاداری، اشک و حزن است . در اصل ، عزاداری شناخت یک مکتب با همه ی ابعاد گسترده آن است. یک اشک و حزن مقدس که موجب سازندگی می‌شود، داریم یک اشکی که افسردگی می آورد. هرگاه به ناکامی‌ها می‌اندیشیم این عمل، افسردگی به همراه دارد درصورتی که سیاه پوشی‌ امام حسین(ع) فاقد ناکامی است . لذا حس نظر داشتن حضرت در ما شکل می‌گیرد و به این وسیله ابراز حسینی بودن می‌کنیم. افسردگی هنگامی در انسان شکل می‌گیرد که به هدف خود نرسیده باشد.عزدارای درمحرم، صفر و فاطمیه بهانه‌ای برای نشست‌های علمی و پرداختن به تبیین است. امام باقر (ع) به امام صادق(ع) دستور می دهند که ده سال در منا برای من عزاداری بگیرید. بنابراین برنامه عزاداری ایجاد شور و حماسه و جدای از حزن و اندوه است. نشست‌های مذهبی به این خاطر است که این اتفاق بین گروه مسلمین روی داده است و باید اینگونه نشست ها وجود داشته باشد. اگر تقوا را کنار گذاشته و دنیا پرست شویم، امام زمان (عج) خود را خواهیم کشت درست مانند زمان امام که امام زمان خود را به شهادت رساندند. پس دو ماه عزاداری یعنی دو ماه انتشار فرهنگ کردن. پیروزی انقلاب اسلامی مبنی بر همین عوامل بود و امام خمینی (ره) فرمودند: " محرم و صفر است که اسلام و شیعه را زنده نگه داشته است ." اگر افسردگی با خود به همراه داشت که مردم قلباً این کار را کنار می گذاشتند .